Kilonia, Brus, Świaniewicz, Arystoteles (III)

Myślę też o złożoności spraw społecznych i o upływie czasu. Włodzimierz Brus był promotorem pracy doktorskiej Edwarda Łukawera (1920−2007), Edward Łukawer recenzował mój doktorat dla Polskiego Wydawnictwa Naukowego, ja piszę oto o Brusie (i o Świaniewiczu) i zastanawiam się, kto ponosi odpowiedzialność za sfałszowanie moich ekonomicznych studiów w esgiepisie w końcówce lat 70. XX wieku. Brus? No bo przecież nie Świaniewicz? A Rektorzy esgiepisu – portrety wiszą w Auli Spadochronowej – za dobrą kasę swoimi nazwiskami firmujący całe to przedsięwzięcie (np. Oskar Lange, podobno bardzo bierny rektor esgiepisu w latach 50., który też ma swój artykuł w The New Palgrave Dictionary of Economics)? Może to ci rektorzy? Hm. A może nikt nie ponosi odpowiedzialności, poza mną, bo to ja w końcu, nie Brus ani Lange, byłem za głupi, żeby wyczuć, że chłopaki się poprzebierały za profesorów, a z Akademii zrobiły teatr i swoje żerowisko? Mniejsza, chyba ma rację Arystoteles, kiedy pisze, że nie należy uczyć etyki młodych ludzi (np. takich jak studenci esgiepisu), bo młodzi ludzie nie mają życiowego doświadczenia, więc są zbyt głupi, żeby zrozumieć etykę.