Kartki z historii ekonomii w Polsce, 1949−1989: Stal, muchy i zakłamanie (5)

Jednakże w wydanej w Polsce w 2011 r. autobiografii Sachs przedstawia siebie samego w komunistycznej Polsce jako rzetelnego (choć może nieco naiwnego, a przed Październikiem 1956 roku także ideologicznie zaślepionego) naukowca, gnębionego przez cenzurę idealistę, który mimo to nie ustaje w walce o Prawdę^A. O unieważnionej habilitacji Stefana Kurowskiego i jej, ogłoszonej w 1963 r.,  recenzji pt. Stal, muchy i socjalizm…. z „Nowych Dróg” nie wspomina ani słowem i Kurowskiego nie przeprasza. Sachs z upodobaniem wyśmiewa za to peerelowską propagandę, pisząc np. o „rzekomej wyższości świetlanego socjalizmu nad upadającym kapitalizmem, temacie powracającym w oficjalnej propagandzie i wywołującym  efekt odwrotny od zamierzonego (…)” (Sachs 2011, s. 182). A przecież sam szerzył tę „oficjalną  propagandę”. Wszak zarzucał Kurowskiemu „obsesyjne negowanie wyższości gospodarki socjalistycznej” (Sachs 1963, s. 121) i propagowanie opinii, iż „system kapitalistyczny wykazuje co najmniej równą skłonność do innowacji technicznych, jak socjalistyczny” (tamże, s. 127).

------------------------------------------

A/ Zob. np. Przedmowa Thierry'ego Paquota, s. 16, 17; rozdział Żołnierz zimnej wojny, podrozdział Zaślepienie, s. 80−86, 89, 90; rozdział Odkrycie Indii, podrozdział Doktorat heretycki w oczach niektórych marksistów, s. 122−126; rozdział Z powrotem w Warszawie, podrozdział Chrzest bojowy w ONZ, s. 137, podrozdział Specjalista od planowania, s. 144).